امیر قره چاهی

میگفت کِ دوسِت دارم اما خدارو قاضی کرد
بین منو این شبای بی کسی اون سواری میکرد
هی میگف عاشقتم دیونه دیونه
منِ دیونه و عرقو ورقو این بازی
دوباره میزنم من سلامتی ساقی
سلامتی خودمو این خدای بی طرف
اون کسی ک گف دوسِتْ نداره
هی بکش عقب
…
دوباره یک دو سه چار
ضربِ دری تیغ رو تیغ وای خدا دستانم
درد محرم شدنش به تنم میماند
میگن دل به دل راه داره
اما دله ما خار داره
میگف ک دوست دارم
اما شنیدم چنتایی یار داره
طعنه ای میزنم من به تن سیگارم
کام به کام رگباری
لعنتی من هنوزم دوستَت دارم

کروس:
«پاپ»

موهاتو میبافم اما بازم سردی
من منتظر میشم تا اینکه برگردی
همراه من میشه سیگار تا سیگار
تیک تاک این ساعت دست از سرم بردار
باور نمیکردم از پیش من میری
از زندگی با من هرچند که دلگیری
اما ببخش، اینبار من بچگی کردم
نامردی کردم من اینبارو مردم؟

ورس دوم:
«دیسلاو»

مَس چِت خراب
خودَمَمو.گیتارم
ساز میزنم واسه دلم
خووووون میبارم
سیل اشکامو دیدی؟
یه روزی آوار میشم رو سرت
میگفتی سواری و نمیرسم من به دلت
عشق اولم بیا واسه دلم کاری کن
برقص واسه چشام
اره تن نازی کن
تو خونابه بازی کن
…
دوباره ورق زدم دردامو
که دیدم تویی خدا،خدای دنیامو
الوووووووو خدای بی طرف
ببین شمع رو دستمامه
آب میشه آب میشه
قسمت ماست این تازه جایه عادیشه
میزنم من این رگای بی رگی
تا نگن غیرت نداش بسه دیگه حاج امیر

کروس:
«پاپ»

موهاتو میبافم اما بازم سردی
من منتظر میشم تا اینکه برگردی
همراه من میشه سیگار تا سیگار
تیک تاک این ساعت دست از سرم بردار
باور نمیکردم از پیش من میری
عه زندگی با من هرچند که دلگیری
اما ببخش، اینبار من بچگی کردم
نامردی کردم من اینبارو مردم؟

نه سرا : #امیر_قره_چاهی

یکی بود
یکی نه
یکی تو یکی من
دوبارع نَم نمِ باروونو
جاده خیابونو
تو رفتی با اونو
منم که داغونو
دستمه وُدکا
قلمو خودکار
مینویسم دردو رو کاغذ کاهی
کاغذم که هی داره میکشه آهی
دوباره تیک تاک ساعتو
منه بی طاقتو
ملودیه سازمو
چشای تارمو
پای تو گذاشتمو
این دلع بیچارمو
توووو دوسم نداشتی

ببین بیین غبار صدامو
دیگه ستاره نداره نگامو
منمو یه قهوه ی تلخو
تپش قلبی که اونم کرد مَکثو
من زیر خاکم بگو بگو صدامو داری
من حبسم تو چشات.یه حبس اجباری
عشق پاکمو یه صدامو بخون باهام
مث شمع دارم آب میشم الان
واژه واژه کنارم چیدم‌
دردامو یادم میره هِی من
سیگار سیگار رو لبم اره
دردامم رو مُد تکراره
میگن ساعت هفته
هفته به هفته یادم از یادِ تو رفته
بازم تیک تاک ساعت میاره یادم اره
که یادم رف ک گفتی برمیگردی اره
بازم منمو گیتارمو قلم
یه ریتم مِلو کنار حرفای دلم

عید که میشود ، حس میکنم نبود بودن های تکراری را ، کنج تنهایی پناهگاهی از اشک ساخته ام ، خودم را با واژه هایی بی معنی اسکورت کرده ام تا غروبت را حس نکنم ، تو که نمیدانی خاطرات لحظه هایم کنار صدایت چقدر تلخ است، بعد از رفتنت زندگی سرد شد با من اما جای زخم هایش گرم تر از سوزهای نگاه به خواب رفته ات هنوز سوسو میکند؛ بیدارشو، بیدارشو و ببین این جماعت که رژه افکارت برایشان مانعی بود برای رسیدن به افق ، اینک روحت را به افق وام میدهند